Obchody 159. rocznicy Bitwy Siemiatyckiej – uczczono powstańców styczniowych

W każdą rocznicę Bitwy Siemiatyckiej (6-7 lutego 1863 roku), która była największa z potyczek Powstania Styczniowego oddajemy hołd naszym przodkom. Pamięć o tamtych wydarzeniach jest naszym obowiązkiem, ale i źródłem dumy z ludzi, którzy podjęli nierówną walkę o niepodległą Polskę.

To już 159 lat od wybuchu Bitwy Siemiatyckiej w ramach Powstania Styczniowego – największego zrywu niepodległościowego w dziewiętnastym stuleciu historii Polski.

Pamięć o bohaterach wspólnie uczcili przedstawiciele władz samorządowych Miasta Siemiatycze, Powiatu Siemiatyckiego, Gminy Siemiatycze oraz członkowie Towarzystwa Przyjaciół Siemiatycz, siemiatyckich szkół podstawowych, Liceum Ogólnokształcącego w Siemiatyczach, SOK którzy dziś (7 lutego) zebrali się na cmentarzu przy ulicy Powstania Styczniowego, gdzie obok kaplicy św. Anny znajduje się pomnik poświęcony Powstańcom walczącym za wolność Ojczyzny w 1863 roku. Złożenie kwiatów poprzedziła wspólna modlitwa, której przewodniczyli księża katoliccy i prawosławni.

W imieniu wszystkich Mieszkańców Powiatu kwiaty pod pomnikiem w hołdzie powstańcom złożyli: Starosta Marek Bobel, Wicestarosta Sylwester Zgierun.

Z cmentarza, który był świadkiem zaciętej bitwy sprzed 159 lat zebrani udali się pod Obelisk Niepodległości przy ulicy Legionów Piłsudskiego. Tutaj symbolicznie zapalono znicze.

Zdjęcie przedstawia obchody 159 rocznicy Bitwy Siemiatyckiej – przy Obelisku Niepodległościowym znajdującym się przy siemiatyckim starostwie

Niedaleko miejsca, gdzie wznosi się obelisk mieścił się dawny Pałac Księżnej Anny Jabłonowskiej, który w trakcie powstania był miejscem dowodzenia oraz magazynem broni. Właśnie tutaj po bitwie wojska rosyjskie żywcem spaliły Powstańców.

Powstanie styczniowe było polskim powstaniem narodowym przeciwko Imperium Rosyjskiemu. Zostało ogłoszone manifestem 22 stycznia 1863 wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy, spowodowane narastającym rosyjskim terrorem wobec polskiego biernego oporu. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 w byłym Wielkim Księstwie Litewskim. Trwało do jesieni 1864 roku. Zasięgiem objęło tylko zabór rosyjski: Królestwo Polskie oraz ziemie zabrane – Litwę, Białoruś i część Ukrainy.
Było największym polskim powstaniem narodowym i spotkało się z poparciem międzynarodowej opinii publicznej. Miało charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek. Mimo początkowych sukcesów zakończyło się klęską powstańców, z których kilkadziesiąt tysięcy zostało zabitych w walkach, blisko 1 tys. straconych, ok. 38 tys. skazanych na katorgę lub zesłanych na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało.

Powstanie Styczniowe 1863 roku, odegrało w historii Polski bardzo ważną rolę. Zarówno z militarnego, jak też społecznego punktu widzenia. Militarnego, bo nieregularna armia złożona z ochotników dwa lata stawiała opór najsilniejszej wówczas armii świata. Zaś samo powstanie i późniejsze jego konsekwencje spowodowały znaczące zmiany społeczne.

“Rok 1863 stoi na przełomie naszych dziejów; stara Polska umiera – nowa się rodzi. Pod wpływem wypadków roku 1863 rodzi się inna Polska innym ujęciem życia i jego zadań. Skutki sięgają tak daleko, że śmiało rzecz można, że dziś jeszcze, gdy dziecko na świat przychodzi, jest obciążone rokiem 1863”. Te piękne zdania napisane przez Józefa Piłsudskiego, wybitnego znawcę Powstania Styczniowego świadczą jak ważne było to wydarzenie w naszych dziejach.

W 2022 roku przypada 159. rocznica wybuchu tego najdłuższego, bo prawie dwa lata trwającego zrywu wolnościowego Polaków. Nie będzie przesady w twierdzeniu, że Powstanie Styczniowe wywarło zasadniczy wpływ na “wybicie się Polski na niepodległość”. Trzeba się także zgodzić z generałem Józefem Hauke-Bosakiem (wybitnym powstańczym dowódcą), że klęska powstania nie zatrzymała niepodległościowych dążeń Polaków, była tylko krwawym etapem na długiej drodze do wolności.