W każdą rocznicę Bitwy Siemiatyckiej (6-7 lutego 1863 roku), która była jedną z największych bitew Powstania Styczniowego oddajemy hołd naszym przodkom. Pamięć o tamtych wydarzeniach jest naszym obowiązkiem, ale i źródłem dumy z ludzi, którzy podjęli nierówną walkę o Niepodległość . To już 160 lat od wybuchu Bitwy Siemiatyckiej w ramach Powstania Styczniowego – największego zrywu niepodległościowego w dziewiętnastym stuleciu historii Polski.
Pamięć o bohaterach wspólnie uczcili przedstawiciele władz Powiatu Siemiatyckiego, członkowie Towarzystwa Przyjaciół Siemiatycz, Senator RP Jacek Bogucki, Wicemarszałek Województwa Podlaskiego Marek Malinowski, którzy dziś (6 lutego) zebrali się na cmentarzu przy ulicy Powstania Styczniowego, gdzie obok drewnianej kaplicy św. Anny znajduje się pomnik poświęcony Powstańcom walczącym za wolność Polski w 1863 roku.
W imieniu wszystkich Mieszkańców Powiatu wiązankę kwiatów w hołdzie powstańcom złożyli: Senator RP Jacek Bogucki, Wicemarszałek Województwa Podlaskiego Marek Malinowski, Starosta Marek Bobel, Wicestarosta Sylwester Zgierun oraz licznie zebrani członkowie Towarzystwa Przyjaciół Siemiatycz. Krótki rys historyczny odnośnie Bitwy Siemiatyckiej przedstawił Zdzisław Warpechowski – emerytowany nauczyciel i pasjonat lokalnej historii. Był czas na chwilę zadumy, refleksji i wspólną modlitwę za poległych o Wolność Polski.
Kwiaty złożono również pod Obeliskiem Niepodległości przy siemiatyckim starostwie. Tutaj symbolicznie zapalono znicze, za tych którzy „śnili i walczyli o Wolności Polski..”.
Niedaleko miejsca, gdzie wznosi się obelisk mieścił się dawny Pałac Księżnej Anny Jabłonowskiej, który w trakcie powstania był miejscem dowodzenia oraz magazynem broni. Właśnie tutaj po bitwie wojska rosyjskie żywcem spaliły Powstańców.
Bitwa Siemiatycka to największa bitwa Powstania Styczniowego, stoczona 6 i 7 lutego 1863 roku między rosyjskimi oddziałami gen. Maniukina, a polskimi oddziałami powstańców płk. Walentego Lewandowskiego, Romana Rogińskiego i płk. Władysława Cichorskiego „Zameczka”.
Powstanie Styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863 r. Manifestem Tymczasowego Rządu Narodowego rozpoczął się największy w XIX w. polski zryw narodowy. Pochłonęło ono kilkadziesiąt tysięcy ofiar poprzez liczne represje, zesłania, a także kary śmierci. Mimo nasilenia aktywnej rusyfikacji po jego zakończeniu, Powstanie bardzo silnie wpłynęło na dążenia niepodległościowe następnych pokoleń.
Podczas walk w powstaniu doszło do 1 200 bitew i potyczek walczyło w nich ponad 150 tysięcy powstańców. Powstanie trwało do jesieni 1864 roku. Polaków za udział w nim spotkały wielkie represje. Wielu powstańców stracono, skazywano ludzi na zesłanie, odbierano miastom prawa miejskie, zlikwidowano autonomię królestwa Polskiego, konfiskowano majątki i nasilono rusyfikację.
W II RP powstańcy styczniowi cieszyli się wyjątkowym szacunkiem. Na mocy rozkazu z 1919 roku zostali wcieleni w szeregi Wojska Polskiego. Byli uprawnieni do noszenia mundurów, honory byli zobowiązani oddawać im wszyscy żołnierze, nie wyłączając generałów. Zostali odznaczeni orderem wojennym Virtuti Militari i otrzymywali stałe, roczne, gratyfikacje pieniężne. Ostatni uczestnik powstania styczniowego zmarł w 1946 roku.
