W każdą rocznicę Bitwy Siemiatyckiej (6-7 lutego 1863 roku), która była jedną z największych potyczek Powstania Styczniowego oddajemy hołd naszym przodkom. Pamięć o tamtych wydarzeniach jest naszym obowiązkiem, ale i źródłem dumy z ludzi, którzy podjęli nierówną walkę o niepodległość .
To już 158 lat od wybuchu Bitwy Siemiatyckiej w ramach Powstania Styczniowego – największego zrywu niepodległościowego w dziewiętnastym stuleciu historii Polski.
Pamięć o bohaterach wspólnie uczcili przedstawiciele władz samorządowych powiatu siemiatyckiego oraz członkowie Towarzystwa Przyjaciół Siemiatycz, którzy dziś (7 lutego) zebrali się na cmentarzu przy ulicy Powstania Styczniowego, gdzie obok kaplicy św. Anny znajduje się pomnik poświęcony Powstańcom walczącym za wolność Ojczyzny w 1863 roku. Złożenie kwiatów poprzedziła wspólna modlitwa, której przewodniczył ksiądz prałat Jerzy Cudny – proboszcz parafii WNMP.
W imieniu wszystkich Mieszkańców Powiatu kwiaty pod pomnikiem w hołdzie powstańcom złożyli: Starosta Marek Bobel, Wicestarosta Sylwester Zgierun, Przewodniczący Rady Powiatu Siemiatyckiego Henryk Boguszewski, Wiceprzewodniczący Rady Powiatu Siemiatyckiego Mariusz Obrycki, Członkowie Zarządu Powiatu Siemiatyckiego: Krzysztof Andruszkiewicz i Jan Markiewicz oraz radny Paweł Kowalczyk. Towarzystwo Przyjaciół Siemiatycz reprezentowali: Zbigniew Radomski, Zbigniew Tymiński, Henryk Fic, Stanisław Fleks, Andrzej Miazio, Jan Szeweluk, Włodzimierz Brzozowski.
Z cmentarza, który był świadkiem zaciętej bitwy sprzed 158lat zebrani udali się pod Obelisk Niepodległości przy ulicy Legionów Piłsudskiego. Tutaj symbolicznie zapalono znicze.
Niedaleko miejsca, gdzie wznosi się obelisk mieścił się dawny Pałac Księżnej Anny Jabłonowskiej, który w trakcie powstania był miejscem dowodzenia oraz magazynem broni. Właśnie tutaj po bitwie wojska rosyjskie żywcem spaliły Powstańców.
Bitwa Siemiatycka to największa bitwa Powstania Styczniowego, stoczona 6 i 7 lutego 1863 roku między rosyjskimi oddziałami gen. Maniukina, a polskimi oddziałami powstańców płk. Walentego Lewandowskiego, Romana Rogińskiego i płk. Władysława Cichorskiego „Zameczka”.
Powstanie Styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863 r. Manifestem Tymczasowego Rządu Narodowego rozpoczął się największy w XIX w. polski zryw narodowy. Pochłonęło ono kilkadziesiąt tysięcy ofiar poprzez liczne represje, zesłania, a także kary śmierci. Mimo nasilenia aktywnej rusyfikacji po jego zakończeniu, Powstanie bardzo silnie wpłynęło na dążenia niepodległościowe następnych pokoleń.
Podczas walk w powstaniu doszło do 1 200 bitew i potyczek walczyło w nich ponad 150 tysięcy powstańców. Powstanie trwało do jesieni 1864 roku. Polaków za udział w nim spotkały wielkie represje. Wielu powstańców stracono, skazywano ludzi na zesłanie, odbierano miastom prawa miejskie, zlikwidowano autonomię królestwa Polskiego, konfiskowano majątki i nasilono rusyfikację.
W II RP powstańcy styczniowi cieszyli się wyjątkowym szacunkiem. Na mocy rozkazu z 1919 roku zostali wcieleni w szeregi Wojska Polskiego. Byli uprawnieni do noszenia mundurów, honory byli zobowiązani oddawać im wszyscy żołnierze, nie wyłączając generałów. Zostali odznaczeni orderem wojennym Virtuti Militari i otrzymywali stałe, roczne, gratyfikacje pieniężne. Ostatni uczestnik powstania styczniowego zmarł w 1946 roku.
